DOMINGO26 DE MARZO DE 2017
Gaurko irteera ez da makala, Astxiki (785m) eta Alluitz(1034m) mendi tontorrak egin nahi ditugu. Desnibela ia 1000 metrokoa eta malda eta aldapa oso gogorrak. Eta hori gutxi izango ez balitz, Alluitzeko azken metroek zirrara eta bertigoa eragin ditzakete ere bai. Baina bueno, Menditxikiko haurrak eta gurasoak ez gara makalak ere ez eta azken 50m horiek kenduta, non badaezpada atzera egin dogu, saiatu behintzat saitu gara eta lortu ere lortu dugu. Astxiki egin dogu errez eta Alluitzeko tontorretik 50 metrora geratu gara. Ez da marka txikia, eta dudarik Gabe, zorionak eman behar dizkiogu gaur bertaratu diren haur guzti-guztiei.
Mendian hau ere ikasi behar da, eta atzera egiten ikastea garrantsitzua da erabat.
Ibilbidea Atxarten hasi gara Untzillaitz eta Astxikiren artean
La salida de hoy no es ninguna tontería, queremos subir a las cimas de Astxiki(785m) y Alluitz(1034m). Un desnivel de casi 1000 metros y cuestas y laderas muy pronunciadas. Y si por si eso no fuera poco, los últimos metros de Alluitz pueden producirnos también vértigo e impresión. Pero las niñas/os y Madres/Padres de Menditxiki no somos tampoco cualquiera, así que, quitando esos últimos 50 metros, donde, por si acaso, hemos retrocedido, intentarlo lo hemos intentado y lo hemos conseguido. Astxiki lo hemos hecho sin problemas y nos hemos quedado a 50 metros de la cima de Alluitz. No es marca pequeña. Tenemos que felicitar sin duda a todos los niños/as que han venido hoy.
En el monte esto también hay que aprender. Aprender a retroceder es fundamental.
Iniciamos la ruta en Atxarte entre Astxiki y Untzillaitz.
Konturatu orduko Artola Mendilepora eramango gaituen aldapan gora gaude.
Para cuando queremos enterarnos estamos en la cuesta que nos llevara hasta el collado de artola
Artola Mendilepoan taldea Bildu ondoren zuzen-zuzen Astxikira abiatzen gara .
Tras reagruparnos en el collado de Artola nos dirigimos a la cima del Astxiki directamente.
Astxikin gaude. Zoragarria. Aizea indartsu dabil baina hala eta guztiz ere sentzazio zoragarria eragiten gaitu. Zerbait jan eta edan, Argazkiak atera eta bistaz eta batez ere sentzazioaz gozatzeko aprobetxatzen dugu une bat denak elkarrekin. Aurrean Alluitz gure gaurko helmuga ez du ematen batere erreza izango denik, ez.
Estamos en Astxiki. Maravilloso. Hay mucho viento pero así y todo nos embarga una sensación maravillosa. Todos juntos aprovechamos un momento para comer y beber un poco, sacar fotos y gozar de las vistas y sobre todo de las sensaciones. Delante Alluitz, no parece que será nada fácil, no.
Astxikitik berriz Artolara bajatu ondoren Alluitzeko bideari gogotsu ekin diogu. Igoera latza benetan, baina poliki poliki, eguraldia lagun, gora egiten dugu eta gailur-lerrorarte heldu gara. Tontorrera 50 metro besterik ez dira gelditzen.
Baina han badaezpada atzera egin dogu, amildegiak zirrara sortzen du eta ume txikiekin ez du merezi arriesgatzea.
Después de bajar de Astxiki a Artola de nuevo, emprendemos animados la subida a Alluitz. Subida dura de verdad, pero poco a poco, con el tiempo ayudándonos, vamos para arriba hasta llegar al mismísimo cresterío. Nos separan de la cima apenas 50 metros.
Pero allí, por si acaso, damos la vuelta, La caída impone respeto y no merece la pena arriesgarse con niños pequeños.
Jaisten gara apur bat eta bazkaltzeko leku lasai eta atsegin bat topatzen dogu eguzkitan. hantxe bazkaldu eta atsedena hartzen dogu.
Descendemos un poco y encontramos un sitio tranquilo y agradable al sol donde comemos y descansamos.
Goi-mendiko eguna gaurkoa. «Chapeau !»
Alta montaña, hoy. «Chapeau !»